Last updated on 04-11-2022
Laat een Tour-minnende machinebouw-ingenieur een fiets ontwerpen en je krijgt dit:
een Kwiggle
Een vouwfiets, maar dan net even anders.
Uit het zadel
Tijdens het kwiggelen sta je min of meer rechtop, zodat je als vanzelf meer kracht op de pedalen uitoefent. Het zadel van een Kwiggle is klein en oncomfortabel – en dat heeft een reden. Het is namelijk niet bedoeld om gemoedelijk op te zitten, maar ter ondersteuning voor de trapbeweging.
Het zadel zit bij een Kwiggle aan het uiteinde van een scharnierende bovenbuis. Deze is met een stalen manchet aan de stuurbuis verbonden, een constructie die een bewegingsradius van bijna een halve cirkel mogelijk maakt. In het extreemste geval kunnen bovenbuis en zadel zo haaks op het stuur komen te staan.
Klingt eng? Dat is het niet. Als je eenmaal op het zadel zit schommelt het op natuurlijke wijze mee met de beweging van je heupen bij het trappen.
Je moet het eigenlijk zelf zien, of nog beter: zelf uitproberen. Mijn zusje bestijgt hier voor het allereerst een Kwiggle
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Door dat continue gewiebel is fietsen op een Kwiggle de eerste paar keer een vreemde gewaarwording, maar zodra je lichaam de regie overneemt merk je hoe leuk het eigenlijk is. Door met de hoogte van het stuur en het zadel te experimenteren vind je vrij snel de voor jouw lichaam meest prettige verhoudingen. Als uitgangspunt stel je het zadel in op navelhoogte en het stuur ongeveer 20 cm hoger.
Een model voor (bijna) alle lichaamslengtes
De Kwiggle is er maar in één maat en die is geschikt voor mensen tussen de 1,35 en 1,95 m. Voor bijna iedere volwassene past-ie dus. Stuur- en zadelhoogte en de afstand daartussen stel je snel en eenvoudig in met het imbussleuteltje dat onder het zadel een vast plekje heeft.
Het idee achter de Kwiggle
Hannoveraner Karsten Bettin is ingenieur en uitvinder. Het idee voor zijn vouwfiets kreeg hij voor de televisie tijdens een Tour-Etappe in de bergen. Daar viel hem op hoe effectief staand fietsen was.
Een paar prototypes en enkele jaren later was de wiebelfiets geboren. Bettin gaf zijn baan eraan en startte een eigen bedrijf, Kwiggle Bike.
De naam van zijn creatie verklaart de uitvinder-fietsenthousiast als een combinatie van het Engelse werkwoord to wiggle met de letter K, waarin je met een beetje goede wil de vorm van zijn Faltrad vouwfiets kunt herkennen. Ikzelf houd het erop dat die K gewoon voor „Karsten“ staat ;)
Pendelfiets
In zijn marketing voor Heimatland Duitsland prijst Kwiggle Bike de vouwfiets vooral aan als handig vervoersmiddel voor pendelaars. Vanaf huis kwiggle je naar het station en na je rit met het openbaar vervoer wiebelfiets je door naar werk
En ja: Je kunt ‘m inderdaad voor woon-werk-verkeer gebruiken.
Door de compacte afmetingen past de Kwiggle zelfs onder de bankjes in de Straßenbahn. En boven het voorwiel biedt een minibagagedrager plaats voor een fietstas. De Kwiggle laat zich bovendien zo inklappen dat je ‘m aan het stuur als een soort trolley achter je aan of voor je uit kunt laten rollen.
Allemaal hartstikke handig.
Frivool
Hoe succesvol het bedrijf met die pendelcampagne is weet ik niet. Veel Duitsers vinden een gewone fiets al te frivool om zich mee naar hun werk te begeven. En o jeetje, door al die beweging moet je douchen als je im Büro aankomt … Bovendien fietsen hier van november tot en met maart sowieso alleen maar Hartgesottene mensen die wel tegen een stootje kunnen – mensen dus die niet bang zijn voor Finsternis, Schauer, Schlamm en Schlottertemperaturen.temperaturen waar je van moet klappertanden Duitsers zijn Sommer-Radler.
Prijzig
De weinige pendelaars die wél warm lopen voor een vouwfiets moeten vermoedelijk even slikken als ze het prijskaartje zien. Niet dat hij het niet waard is – de Kwiggle is een fraai stukje Duitse ingenieurskunst – maar voor dat geld koop je ook een respectabele Brompton.
De Kwiggle om te forenzen? Ik vrees dat dat ‘m niet gaat worden.
De Kwiggle in de praktijk
Om lekker buiten bezig te zijn is de Kwiggle ideaal. Ik zie hem dan ook veel meer als een vrijetijdsfiets, die je overal mee naar toe kunt nemen. Op vakantie met de trein of met de auto, om fietstochtjes mee te maken of om steden mee te doorkruisen. Zo sportief of gemoedelijk als je zelf wilt.
Over sportief gesproken: De Kwiggle is snel. Je fietst er veel harder mee dan je op grond van de 12-inch-wieltjes zou vermoeden. Komt vermoedelijk door de verticale krachtoverdracht. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je makkelijk naast een gewone fiets mee trapt. Karten Bettin is met zijn Kwiggle in ruim 16 uur om het IJsselmeer gefietst.
Zo ziet de ideale Kwiggle-wereld eruit:
Kort door de bocht
De Kwiggle is ook kort door de bocht. Met een wielbasis van 70 cm (bij een gewone fiets is dat al gauw minstens een meter) manoeuvreer je met de vouwfiets uit Hannover soepel overal omheen en tussendoor.
Rodeo
De kleine wieltjes van de Kwiggle zijn ook een nadeel: Bordsteinkanten stoepranden zijn bergen en in gaten in het wegdek kom je in een klein moment van onachtzaamheid abrupt tot stilstand. Je Kwiggle bokt, jij vliegt over de horens.
Bij oneffenheden uit het zadel gaan helpt wel een beetje, maar ruk daarbij niet aan het stuur want dan gaat het achterwiel er onder je vandoor.
De Kwiggle komt het meest tot zijn recht op lekker glad asfalt, maar ook bospaden met een stevige ondergrond zijn prima te doen. En behendig een hindernisje ontwijken is af en toe best leuk.
Technische details
De Kwiggle is er met drie of zes versnellingen en als single-speed. In het Hannoverse Flachland waar ik woon is die laatste versie in principe toereikend. De twee extra versnellingen zijn eigenlijk vooral handig bij sterke tegenwind. Ook bij het opstappen is een wat lichter verzet prettig.
Het gewicht van de Kwiggle varieert van 9,5 tot 10,5 kg. Opgevouwen past de vouwfiets met zijn 55 × 40 × 25 cm bij wijze van spreken in een Ikea-tas.
Kwiggle Bike verzendt de vouwfiets naar alle landen in de EU, dus ook naar Nederland. Je Kwiggle zelf ophalen in Hannover is ook mogelijk. Kun je meteen even bij buurtaal op de ☕
Wel even goed om je te realiseren trouwens: Je hebt veel bekijks met een Kwiggle, zeker als je er mee door de stad toert.
Dus, Alexandra?
Voor de dagelijkse 13 km naar mijn werk over ten dele glibberige en blubberige fietspaden vertrouw ik op mijn degelijke huis-tuin-en-keukenfiets. Ook van Duits fabrikaat trouwens. Voor fietstochtjes zonder veel bagage bij droog weer vind ik de Kwiggle onweerstaanbaar.
Fietsen bouwen kunnen ze, die Duitsers. Nu alleen nog een betere infrastructuur …
Nog even voor alle duidelijkheid: Ik ken Kwiggle-uitvinder Karsten Bettin via gemeenschappelijke vrienden. Mijn eigen Kwiggle heb ik dit voorjaar bij hem voor de reguliere verkoopprijs aangeschaft. Dit review heb ik op eigen initiatief geschreven, zonder dat daar iets tegenover staat.
En ook even over dat in- en uitklappen van de Kwiggle
Voor een techniek-nerd zijn de te volgende stappen vast allemaal heel vanzelfsprekend en logisch; ik als alfavrouw moest het (ont-)vouwproces toch echt even flink oefenen.
Hm… dus eigenlijk is het een mooiweerfiets? Wel erg leuk dat iemand een heel nieuw fietssysteem ontwerpt!
Ha Kitty, de Kwiggle kan wel wat hebben, maar ik vind het geen fiets om mee door te modder te crossen.
Ik heb trouwens gauw even wat aanhalingstekens weggehaald ;)
Grappig, want als Duitsers hun fietsen ’s winters opbergen, heeft deze ontwerper er misschien helemaal niet bij stilgestaan dat hij niet zo blubberproof is. Ik wist helemaal niet dat dat de gewoonte was in Duitsland, ophouden met fietsen bij slecht weer. WTF, zou ik eigenlijk willen roepen ;-)
Een Italiaanse vertelde me ooit dat Italiaanse vrouwen hun klerenkast in het voor- en najaar wisselen, als een soort ernstig ritueel. Als de winterkleren eenmaal tevoorschijn zijn gehaald, doe je de zomerkleren eigenlijk niet meer aan. Zelfs als het toch weer warmer wordt. Het schijnt nogal een dingetje te zijn.
erg leuk. En knap om een idee helemaal uit te werken. Ben benieuwd wanneer de ontwerper richting vouwfiets is gaan denken, toen hij moest konstateren dat het zadel er niet is om comfortabel op te zitten? Dus kleine afstanden en kleine wielen. Heeft hij een prototype staand trappen met grote wielen?
Hij lijkt het meest afgeleid van de eenwieler, daar sta je ook zo in deze houding op de pedalen.