Als redacteur en blogger weet ik hoe belangrijk goed leesbare teksten zijn. Maar soms is het stiekem gewoon leuk om van de regels af te wijken en een hoofdpijntekst te schrijven. Slecht leesbaar dus, met uitbundig gebruik van de lijdende vorm, tangconstructies, slag-om-de-arm woorden, clichés en – my guilty pleasure – oubollig idioom.
In de volgende tekst heb ik me uitgeleefd op een klassiek sprookje. Is er nog doorheen te komen?
Een langdradig Sneeuwwitje
Aldus ten paleize in de beslotenheid van haar privévertrekken tot de slotsom gekomen zijnde dat haar stiefdochter qua schoonheid een onaanvaardbaar hoge concurrentiefactor vormde, besloot de koningin, maar niet dan nadat zij haar spiegel nog een laatste maal geconsulteerd had, dat voornoemd persoon onverwijld geëlimineerd diende te worden. Het was nochtans van eminent belang dat haar gemaal – welke in casu het bewind voerde over het koninkrijk – nopens het desbetreffende snode en in genen dele te rechtvaardigen voornemen niet in kennis gesteld werd.
Eenmaal in het foreest aangekomen, alwaar hij het door de koningin beraamde plan de onschuldige maagd het leven te ontnemen ten uitvoer diende te brengen, werd de jager (in wezen een knaap nog en niet geheel ongevoelig voor de bekoringen van de jonkvrouwe met de kersenrode lippen en de ravenzwarte haren) door kwellende twijfels omtrent de juistheid van het onderhavig decreet overmand.
Vielleicht auch interessant:
Heb je deze ook in het Duits?
Groet, Wytze
Dat is als een text van een Duitse autoriteit.
Groetjes Peter
Idd net alsof je een brief van de advocaat krijgt. Moet je ook drie keer lezen voordat je hem enigszins begrijpt.
Hoi Wytze, ha Peter,
In Duitsland heerst een hele andere schrijfcultuur dan in Nederland. Het verschil tussen schrijftaal en spreektaal is er ook veel groter dan in NL. In het Duits zou een tekst als deze daarom veel minder uit de toon vallen.
De schrijfcultuur van de Nederlandse overheid is heel erg vergelijkbaar met die van de Duitse overheid, vind ik. Bovendien zouden jouw twee alinea´s goed passen in het Groot Dictee der Nederlandse Taal. (Dit is een jaarlijks terugkerend festijn in Nederland en Vlaanderen, dat ook op TV wordt uitgezonden. Een Nederlander of een Vlaming die werkelijk goed in Nederlands is, maakt toch al snel zo´n 20 fouten in het dictee, dat 10 volzinnen omvat. Eén keer heb ik meegedaan. 73 Fouten)
Hm, jammer dat ze het Groot Dictee met ingang van dit jaar afgeschaft hebben.
Niet meer van deze tijd. Na 5 minuten rennen alle kinderen weg,als je dit zou voorlezen.
Na vijf minuten pas, denk je? ;)
Ik vind het zo eigenlijk veel mooier. Foreest, hoe kom je er op! Chapeau!
Maak het hele sprookje zo af en de Nederlandse literatuur is weer rijker geworden.
Dat soort archaïsche woorden gebruik ik eigenlijk best graag ;)
Leuk om te horen dat jij ze ook een warm hart toedraagt, Jeroen.
Om te gillen Alex! Ja, schrijf het af!!! Ik zie dan ook dat ik heel wat Nederlandse woorden helemaal nooit meer gebruik of nooit gebruikt heb! En dat geeft weer zicht op mijn gesleten Nederlands. Niet raar, ik woon per slot al 28 jaar in Duitsland. Schrijf jij eigenlijk even makkelijk in het Duits als in het Nederlands?
Dat herken ik wel, Joan. Als ik zo’n „verloren“ woord tegenkom maak ik een inwendig vreugdesprongetje en probeer ik het (weer) actief in mijn vocabulaire op te nemen.
Ik schrijf heel makkelijk in het Duits, maar meine Muttersprache ist mir immer noch näher.
Leest natuurlijk niet zo lekker weg, maar je kan er (natuurlijk wel in alle rust) van genieten.
Met zo’n tekst zijn wij eigenlijk op het terrein van Midas Dekkers en Hans Dorresteijn, de meest bekende taal knutselaars van Nederland. Voor mij als domme Duitse heb ik de bedoeling van die tekst enigszins in de kop gekregen (want wij Duitsers hebben maar een kop, geen hoofd) en het kunnen begrijpen, maar voor het een of ander woord moet ik toch noch de dikke Van Dale consulteren. Voor mij is de taal van de oude tijden op zich al een boeiend onderwerp, ik zou ze graag willen beheersen, ben ik toch een naar het verleden hunkerende mens, want de toekomst maakt me ontzettend bang. Op de andere kant ben ik dan ook al weer te lui om me in oude boeken te gooien. Maar het contact met mensen, die zich met zo’n oude (gesproken!) taal bezig houden, zou me echt kunnen boeien.
Heerlijk. Inderdaad, schrijf het hele sprookje in deze stijl. Genieten.
Haha, waarom stuit ik hier nu pas op!? Prachtproza. En het woord nopens zou vaker gebruikt moeten worden.
Het heeft wel wat, Alex. Schrijf het hele sprookje zo af!
Het doet me nogal denken aan de Heer-Bommel-en-Tom-Poes-verhalen van Marten Toonder. Heerlijk archaïsch taalgebruik.
Grappig dat er zoveel positieve reacties zijn. Kennelijk leeft dit soort taalgebruik onder mijn lezers ;)
Ik heb het druk met andere dingen, dus ik kan niet beloven dat ik snel een vervolg zal schrijven, maar ik houd het zeker in mijn achterhoofd :)