Hmmm … Mohnkuchen
In den Niederlanden findet man Mohnsamen vor allem als Verzierung auf Brot und Brötchen, hier in Deutschland habe ich sie auch als Füllung in Kuchen kennengelernt.
Maanzaad heißen die kleinen schwarzen Samen der Papaver-Pflanzen auf Niederländisch. Dieses Wort illustriert anschaulich, wie die niederländische Rechtschreibung und Aussprache miteinander verzahnt sind.
Unterschlägst du nämlich beim Niederschreiben deines Kuchenrezeptes eins der vorderen beiden A, landen Männersamen in deinem Kuchen.
Dat moet je niet hebben.Der niederländische Ausdruck dat moet je niet hebben bedeutet soviel wie das möchte man nicht, oder das muss man nun wirklich nicht haben.
Gut zu wissen
- Der Klatschmohn, der im Frühsommer so üppig in den Feldern blüht, heißt auf niederländisch klaproos.
- Andere Mohnsorten nennt man im Niederländischen papaver, nach der lateinischen Bezeichnung der Familie der Mohngewächse Papaveraceae.
- Sperma heißt auf Niederländisch einfach sperma. Manzaad sollte man allenfalls im poetisch-ironischem Kontext verwenden …
Bier und Bollerwagen
bedankt – ich hab laut gelacht!
Das freut mich, Cynthia :)
Und du hast bei deinen Papaver-Pflanzen ein l unterschlagen. Muß man auch nicht gerade haben ;-))) .
Drei Konsonanten hintereinander ist für mein niederländisches Hirn auch ein bisschen zu viel des Guten …
Hab’s angepasst. Danke Tina.
könnte man auch maanzat zijn, wenn man zu viel Mohn gefuttert hat. Oder manzat zo zat als een man…
Dan wäre man allenfalls maanzaadzat, Mella ;)
Manzat würde ich als „Männer satt haben“ verstehen. Obwohl, das ist irgendwie dann auch wieder doppeldeutig …
Das Rezept für den Mohnkuchen hätte ich gern.
Danke
Das Rezept kann ich dir, wenn du möchtest, gerne per E-Mail schicken Jürgen.
Liebe Alex!
Ja, der Mohnkuchen sieht so „lekker“ aus!
Schickst Du mir das Rezept auch?
LG Marina
Gerne Marina, es ist schon unterwegs. Statt Weizenmehl nehme ich übrigens Dinkelmehl, aber das ist Geschmacksache.
Hoi Alex,
Mijn vriend en ik lezen met veel plezier je blogs en nieuwsbrieven. Hij is Duitser, ik ben Nederlandse. Hij woont nu nog in Freiburg, maar zal volgend jaar zomer (eindelijk!) naar mij toe komen. Het Nederlands verstaat hij inmiddels redelijk goed, maar tot mijn grote verdriet doet hij totaal geen moeite om het te leren spreken, hoewel hij toch in Nederland gaat wonen. Af en toe gooit hij er eens een Nederlands woordje tussendoor, bijvoorbeeld: dankjewèl (met zo’n lekkere korte, platte è). Wat mij dan altijd doet glimlachen, waardoor hij dan altijd weer onzeker wordt. Wij hebben vaak samen discussies over de taal, de verschillen. De eerste paar jaar van onze relatie heb ik vooral Duits gesproken, nu is het een mengelmoes Duits-Nederlands. Als jij nog een tip hebt, hoe ik hem kan leren Nederlands te gaan spreken, dan hoor ik het graag. Ga zo door en hartelijke groeten uit Zevenaar (9 km van de Duitse grens).
Ha Hester, leuk dat jullie buurtaal lezen! Weet je waarom je vriend nauwelijks Nederlands spreekt? Misschien denkt hij dat het niet nodig is omdat „iedereen in Nederland“ hem toch wel verstaat? Of misschien is hij wel bang dat hij het niet goed genoeg kan …
Zijn verhuizing naar Nederland volgende zomer zal een grote verandering voor jullie zijn en eigenlijk ga ik er stiekem van uit dat hij dan toch overstag gaat. Het is per slot van rekening niet leuk om in je omgeving steeds de enige te zijn die een andere taal spreekt …
Hoe dan ook, ik wens jullie veel succes als het zover is – en veel plezier natuurlijk ook!